Dag 12 t/m 21

Sorry heeft weer lang geduurd, maarja ik was druk..

Dag 12.
Zoals gezegd, vandaag wasdag, alles stinkt namelijk, misschien is 1 onderbroek en twee paar sokken toch te weinig voor zo'n fietstocht. Na een rustige dag in de hostel en een voettocht door Bath. 'S avonds nog even het lokale casino gesponsord. Gelukkig ging rond een uur of 1 het brandalarm af en mochten we op last van de brandweer niet meer naar binnen. De brandweer beschermd je dus niet alleen tegen vuur of red je kat uit een boom, in mijn geval zorgen ze zelfs heel goed voor m'n portomonnee!

Dag 13.
Vandaag een korte etappe van Bath naar Bristol (28km). Eindelijk (!) een heerlijk fietspad; The Bristol and Bath Railway path.
Voor het eerst gewonnen! 3-1! 3 fietsers ingehaald en maar door 1 fietser zelf ingehaald. Diegene die mij inhaalde was overigens ook 1 van de 3 fietsers die ik later inhaalde want hij moest een sanitaire stop maken... Die andere 2 daarentegen waren wel HEEL HARD AAN HET genieten van de natuur...
In Bristol ingecheckt in het Rock&Bowl motel waarna 's avonds met een groep studenten uit Utrecht Game of Thrones gekeken in een pub met een ingebouwde bioscoop. De studenten zouden de volgende dag doorreizen naar Brighton, dus die heb ik nog even snel bijgeschoold met liedjes betreffende de voetbalclub die ik tegenwoordig support en die in Brighton actief is! Daarna mijn nacht afgesloten in The Urban Tiger club. Hele rare tent want bij binnenkomst moest ik voor de ogen van de uitsmijter mijn telefoon uitzetten, snapte pas waarom toen ik binnen was ;p

Dag 14.
Niet zoń spannende dag vandaag. Veel gewandeld door Bristol. Lekkere lunch, lekker biertje in O'Donnels Irish pub. De buurvrouw van de pub heeft een bijzondere manier van zaken doen. Ze koopt oude rotzooi in en verkoopt diezelfde troep voor 20 keer de inkoopwaarde. Op de foto zie je een tafel die ze voor 20 pond heeft gekocht en waar na een halfuur een sticker op zat met daarop 500 pond!!! Bizarre aan het verhaal is dat ze die spullen onder de noemer "vintage" dus ook echt verkoopt, mooi verhaal.
Daarna weer even in de bar van het hostel naar Jacques gekeken bij z'n wekelijkse update betreffende het darten in RTL7 Darts Bullseye. Jacques verteld daar over de aanstaande premier league waarin van Gerwen tegen Cross moet darten. De wedstrijd van het toernooi! Deze donderdag bevind het strijdtoneel van deze competitie zich in Cardiff (hoofdstad van Wales). Laat ik daar nu net om de hoek zijn! Kaartje gekocht en nieuwe route gepland voor morgen!
's Avonds Juve-Ajax kijken in een enorme pub. 100 United fans, 50 Barca supporters, 40 gekkies voor Juve en uiteraard 1 Delftenaar voor Ajax. Laat die ene nou wel het beste feestje hebben gehad van allemaal! WZAWZDB.

Dag 15.
Bristol -> Cardiff
Fietspaden in Wales zijn stukken beter maar wel nog heuvelachtiger. Na 75 km ingecheckt in The Bunkhouse in het centrum van Cardiff. Ik blijf hier twee dagen vanwege het darten morgen. Na de champions league (City-Spurs) te hebben gekeken, barretje in barretje uit. De meeste tenten gingen ondertussen dicht dus moest ik wel naar FYEO. Daar was het wel heel erg rustig dus besloot ik aan te bieden om de volgende dag bij het Darten te gaan flyeren voor deze zaak. De manager ving dit op en vond dit uiteraard een super idee. Zij gaf me dan ook 100 gratis entree kaarten mee en sprak af dat als er 20 of meer zouden worden ingeleverd, ik de hele avond gratis zou mogen drinken! Mijn eerste baan!!!

Dag 16.
Eerste werkdag bij mijn nieuwe werkgever. Hele dag ziek op bed gelegen (hoe zou dat toch zijn gekomen). Toch naar de Motorpoint Arena want je meld je niet ziek op je eerste dag natuurlijk. Ik had een schitterende plek helemaal vooraan en uiteraard heb ik van Gerwen persoonlijk een goeie partij gewenst bij zijn opkomst. Tegen het einde van zijn partij voelde ik me heel beroerd en moest helaas toegeven en snel naar mijn bedje terug in het hostel. Een paar entree bewijzen uitgedeeld en 2 dartwedstrijden gezien, maar ik denk dat het het fietsen is dat nu toch wel z'n tol begint te eisen ;)

Dag 17
Cardiff -> Swansea
Gefeliciteerd Wales! Het is je gelukt, een berg waar ik niet fietsend over heen kan komen. De klim was misschien maar 300 meter lang, maar zo rond de 20% stijging denk ik zo. Begon nog even lekker maar na de lengte van 1 voetbal veld, oke, oke, na de breedte van 1 voetbal veld... GVD na de afstand van de penaltystip tot aan het goal moest ik dan echt afstappen en mijn aluminium vriend naar boven duwen. Ik kon nog wel, maar m'n fiets gaf het even op. Helaas is dit vandaag nog een aantal keer gebeurd maar ik ga mijn maat natuurlijk niet publiekelijk afvallen, dus ik zal er niet verder over uitweiden.
Eenmaal in Swansea aangekomen was er uiteraard geen normale slaapplek te vinden en moest ik eens temeer een veel te duur hotel betrekken (zie badjas foto). 's Avonds uiteraard weer op stap, paar kroegen met live muziek en afgesloten in Jack Murphy's (hoe dichter bij ik kom, hoe Ierser alles al gaat klinken)

Dag 18.
Swansea -> Carmarthen.
Op één na laatste rit door Wales (gelukkig!). Een mooie rit langs de kust met helaas wel steeds meer en steiler wordende bergen. Mijn knie begint het steeds zwaarder te krijgen en ik stop dan ook vaak. De weersomstandigheden zijn wel fantastisch en omdat ik geen zonnebrand bij me heb (ik fiets tenslotte door Engeland en Wales, dus dat zit niet in je standaard overlevingspakket hier) verzacht ik mijn brandwonden met een lekker ijsje aan het strand. Ook de fietsgoden merken dat mijn knie nodig aan een lange rustpauze toe is dus zorgen zij er voor dat ik weer eens een lekke band krijg. Aangezien er dit keer geen fietsenwinkel in de buurt is, ben ik op mijn eigen technische vaardigheden aangewezen. Op een heel technische manier spreek ik dus een voorbijgaande fietser aan en leg de situatie technisch tot in detail uit:
"band lek, ik weet niet hoe, ik weet niet wat" ...
Vriendelijke meneer zal het wel even voordoen. TOP!
In no-time kan ik mijn weg weer vervolgen en kom ik aan in Carmarthen. Daar heb ik ondertussen wel een pintje verdiend en zonder te aarzelen loop ik in mijn stoere wieleroutfit een biergarden in waar drie dames op leeftijd direct beginnen te giechelen. Best grappig, maar na een paar minuten wordt ik dan toch wel nieuwsgierig.
"Dames, wat is er gaande?"
"hihi, je hebt zulke mooie benen"
DAT DIT MIJ OOIT NOG ZOU OVERKOMEN!! Ik kijk nog eens goed, maar helaas zit mijn type er niet tussen, dus trek snel weer mijn trainingsbroek aan voordat dit helemaal uit de hand loopt...
's Avonds het bekende recept, live muziek, andere kroeg, nightclub, kebab shop, slapen in mijn 'B&B'.

Dag 19 en 20.
Op naar de boot in Fishguard! Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is een verschrikkelijke bergetappe. Vandaag is toevallig ook de Amstel-Gold-Race en heb eigenlijk spijt dat ik die niet gewoon mee rijd ipv deze rit door west-Wales! Alle complimenten aan Mathieu van der Poel, maar ik ben bang dat mijn prestatie vandaag die van hem in de schaduw zal zetten.
Aangekomen op de boot blijkt helaas dat alle hutten aan boord zijn volgeboekt, dus koop een een kaartje voor de executive lounge. Daar een geweldige 3 uur geslapen op 2 tegen-elkaar-aangeschoven (maar wel van leer) stoelen, NOT! Tot ik wordt wakker gemaakt: WELCOME ON THE EMERALD ISLE! Ik ben terug op het stuk grond waar ik ooit voor het eerst grond aanraakte!
Met mijn ogen nog half dicht fiets ik om 05.00 uur de duisternis in. Goed opletten natuurlijk want alsof ik dat nog niet gewend ben, hier fietsen ze aan de linker kant van de weg. De eerste 3 uur nog geen fietser of andere auto gezien. Het is vandaag namelijk "bank holiday monday" wat betekend dat iedereen gister los is gegaan en vandaag nog op één oor ligt. Wel een paar boeren die hun koeien gaan melken, want life goes on..
Voor de beeldvorming heb ik bij dit verslag dan ook een foto van een koe gedaan.
Na 50 km op en af te hebben gefietst is het eindelijk licht en neem ik een pondje richting Waterford (voor de kritikasters; die 2 km heb ik dus niet gefietst). Ik kom om half 11 aan in Waterford en mijn knie kan echt niet meer. De planning schuif ik zoals gebruikelijk aan de kant en besluit hier vandaag te blijven. Heerlijk terrasje in het centrum van Waterford (ze zien er allemaal goed uit maar bij deze staat een aantrekkelijke dame in de bediening).
Ja, het is vroeg.. Maar na de 24 uur die ik er op heb zitten verdien ik er 1!

'Mag ik een pint Heineken?'
'Nee'
'Sorry?'
'Dat mag hier in dit land niet voor 12 uur'
'Ik kom uit Nederland, daar is het bijna 12 uur...'
'Sorry maar nee'

Oh, wat mis ik Delft nu al :)

Een hotel gevonden vlakbij, 's avonds op stap geweest met een nederlands gezin uit Amersfoort (7 kinderen!), heel gezellig, hun ouders zijn ook Iers en wonen al 37 jaar in Nederland, zij dus ook op bezoek bij familie, wat een feest.

Dag 21.
Vandaag als doel Clonmel, de thuishaven van Magners en Bulmers Irish Cider! De rit naar Clonmel is zo'n 60 km, zodat ik morgen de laatste 55 kan doen met als eerste deel de Ierse Alpe d'Huez.
Voorspoedige reis en mijn knie lijkt het voor het eerst aardig te houden. Als ik dan ook nog de naam van mijn geestelijk vader -Sean Kelly*- zie in zijn geboorte dorp besluit ik niet meer na te denken en vandaag in 1 keer door naar huis te rijden!

*Sean Kelly is Ierland's bekenste en meest succesvolle wielrenner ooit.

Halverwege krijg ik wel te maken met een mentale tegenvaller als een fietspad na 7 km plots ophoud vanwege werkzaamheden. Helaas stond dit heel slecht aangegeven en heb ik geen andere keus dan om te keren en terug te fietsen tot er een andere route beschikbaar is. Na een korte pauze met een welverdiende sigaret en een paar slokken water heb ik mijn mentale spirit weer op orde en kan ik mijn weg vervolgen.
Uiteraard vertel ik Jill dat ik pas morgen aan zal komen.
Uiteindelijk kom ik rond 20.00 uur aan in Tipperary waar een bord mij welkom heet met de tekst: You've came a long way! En ik denk: Klopt

Om 21.00 kom ik aan in Knocklong en fiets ik door het dorp naar huis om de verassing compleet te maken. In de verte zie ik een vuurkorf branden en een groot finishlint, met aan de beide zijden m'n moeder en m'n zus!
Dit is nou eenmaal Ierland dus er zijn al lang mensen geweest die me ergens hebben zien fietsen en dat snel hebben doorgebeld naar ouders en zus. Weg verassing, maar daardoor wel een fantastische aankomst.

IK HEB HET GEHAALD! BESTEMMING BEREIKT!

Dit was het doei!


Is my life perfect? No!
Am I happy? Yes!
Can anyone tell me, if there is something more important than that?
. . . .~pete hartigan